Huize Wezup – ‘Reablement – zo werken wij al’
Op uitnodiging van Jan ‘t Hoen bezocht ik net voor kerst Huize Wezup. Een kleinschalige woonvorm voor mensen met dementie of cognitieve problemen in een gerenoveerde woonboerderij en met een grote tuin, gelegen in een dorp. ”Kom eens bij ons kijken,” zei Jan, ”want wij werken ook met reablement.” Of anders gezegd: ”Wij helpen mensen om zoveel mogelijk de persoon te blijven of (deels) weer te worden die zij waren voordat zij dementie kregen.”
Ik werd warm ontvangen in de feestelijk in kerstsfeer versierde woonkamer. De bewoners zaten bij elkaar rondom de salontafel. Tijdens het nuttigen van koffie en kersttaart heb ik nader kennisgemaakt met de bewoners van het huis, die kleine anekdotes en persoonlijke verhalen vertelden. Soms aangevuld door het personeel als het geheugen hen in de steek liet.
Het viel mij op dat er veel aandacht werd geschonken aan de persoonlijkheid en wensen van de bewoners. Zo kon een mevrouw ‘met groene vingers’ zich uitleven in de tuin, waar zij graag onkruid wiedde en de bloemen verzorgde. Een andere mevrouw was de gangmaker. Zij had haar humor niet verloren en maakte mensen aan het lachen.
Een oud-kunstenares schilderde bijna niet meer, maar haar werd gevraagd hoe zij de stemming inschatte, want daar was zij goed in. Later werden er onder begeleiding van het personeel bewegingsoefeningen gedaan, terwijl er met een andere bewoner een korte wandeling werd gemaakt. Fietsen, luisteren naar muziek en schilderen behoren ook tot de activiteiten. Naast het wonen biedt het huis dagbesteding en begeleiding voor mensen die nog thuis kunnen blijven.
In de achtertuin van het huis staan speeltoestellen waar kinderen uit de buurt op kunnen spelen, zodat er contact tussen jong en oud ontstaat. Ook de winkeliers en buren zijn betrokken bij het huis, werd mij verteld. Zo houden zij bijvoorbeeld een oog in het zeil als een bewoner te lang buiten op het bankje voor de winkel blijft zitten. Ouderen uit de buurt zijn van harte welkom voor een kopje koffie: ”Waarom zouden zij in hun eentje koffiedrinken, als het ook hier kan?”
Jan ’t Hoen verwoordde de zorg in Huize Wezup als volgt: ”Als wij ons niet meer in de bewoners kunnen verplaatsen, dan verliezen wij ze.” Deze uitspraak werd verduidelijkt met een voorbeeld: “Toen een van de huidige bewoners aankwam, was hij in een slechtere fysieke conditie dan vandaag. Het personeel van Huize Wezup hielp hem niet alleen aan een betere fysieke conditie, maar ook om artikelen of korte stukjes tekst te lezen. Iets wat hij vroeger veel deed. Daarnaast helpt een buurman hem om thema’s op te zoeken via google. De zorgprofessionals van Huize Wezup vragen regelmatig naar zijn mening over de zorg. Daarover worden ook de mantelzorgers geraadpleegd. Het laatste zag ik zelf toen een bewoner bezoek kreeg. Zo proberen de zorgprofessionals de kwaliteit van de zorg waardevol te houden voor bewoners en mantelzorgers.
Wat reablement betreft zijn acht basisaspecten van belang. Wij hebben deze aspecten niet één voor één doorgenomen tijdens het bezoek, maar ik zag ze allemaal terugkomen in de zorg. Het bijzondere hiervan is dat als deze aspecten als basiswaarden dienen ze overal, ook in andere landen, leiden tot soortgelijke goede effecten. Ongeacht of ze toegepast worden in de thuiszorg, intramuraal of door gemeenten. Huize Wezup is hier een mooi voorbeeld van.
Geschreven door Kirsten Tinneveld Madsen